DUX 1994
Płyta zawiera utwory pięciu kompozytorów napisane na przestrzeni niemal 90 lat – od datowanych na pierwszą połowę XX wieku dzieł Brittena i Poulenca, po najnowsze, mające tu swoją premierę fonograficzną, kompozycje Michała Bienia i Petera-Jana Wagemansa. Różnorodne składy instrumentów dętych spina klamrą fortepian, jedynie w ostatniej kompozycji ustępując miejsca plikom cyfrowym.
To muzyka tak barwna, jak barwne jest dęte instrumentarium. W jej surową, modernistyczną, wykraczającą poza system dur-moll, a niekiedy wręcz atonalną tkankę harmoniczną wplecione są różnorodne motywy nawiązujące do innych gatunków i stylów. Słychać echa muzyki filmowej, cyrkowej, jazz, romantyczny patetyzm, taneczne rytmy, ale i transowy minimalizm.
Wykonawcy to muzycy związani z krakowską akademią muzyczną, prowadzący ożywioną działalność koncertową jako soliści, kameraliści i członkowie najlepszych orkiestr w Polsce. W ich interpretacjach na pierwszy plan wychodzi doskonałe zespołowe zgranie, a także piękna barwa każdego z instrumentów i uwaga skupiona na najmniejszych niuansach frazy. Płyta ukazuje potencjał instrumentów dętych, które – zarówno solo, jak i w rozmaitych kombinacjach – nieodmiennie fascynują kolejne pokolenia twórców.
