
HEWEL
DUX 2020
„Hewel” po hebrajsku oznacza parę, dym, przemijanie, ulotność. Utwory zawarte na płycie nawiązują do ulotności nawet najgłębszych emocji, która skutkuje nabraniem dystansu do życia. Ułożone w porządku chronologicznym, ukazują odwrócony kierunek rozwoju języka muzycznego. Podczas gdy Preludia, Sonatinę i Sonatę cechują dysonansowość i rozwiązania wykraczające poza system tradycyjnej tonalności, późniejsze Wariacje i Nokturny osadzone są w rozbudowanym systemie dur-moll, stojąc na swój sposób w opozycji do awangardowego nurtu. Emocjonalną kulminacją albumu jest Sonata Weinberga, napisana po jego traumatycznym pobycie w sowieckim więzieniu. Rozładowanie napięcia następuje w trzech Nokturnach Łukaszewskiego, powstałych na bazie wcześniejszych kompozycji chóralnych nazwanych imionami nowo odkrytych gwiazd.
Intencją Jana Wachowskiego, młodego, osiągającego znaczne sukcesy pianisty i kompozytora, jest nakłonienie słuchacza do kontemplacji i refleksji. Sprzyja temu pianistyczna dojrzałość artysty, który dysponuje nie tylko doskonałą techniką, ale też umiejętnością kreowania różnorodnych nastrojów.
„Hewel” po hebrajsku oznacza parę, dym, przemijanie, ulotność. Utwory zawarte na płycie nawiązują do ulotności nawet najgłębszych emocji, która skutkuje nabraniem dystansu do życia. Ułożone w porządku chronologicznym, ukazują odwrócony kierunek rozwoju języka muzycznego. Podczas gdy Preludia, Sonatinę i Sonatę cechują dysonansowość i rozwiązania wykraczające poza system tradycyjnej tonalności, późniejsze Wariacje i Nokturny osadzone są w rozbudowanym systemie dur-moll, stojąc na swój sposób w opozycji do awangardowego nurtu. Emocjonalną kulminacją albumu jest Sonata Weinberga, napisana po jego traumatycznym pobycie w sowieckim więzieniu. Rozładowanie napięcia następuje w trzech Nokturnach Łukaszewskiego, powstałych na bazie wcześniejszych kompozycji chóralnych nazwanych imionami nowo odkrytych gwiazd.
Intencją Jana Wachowskiego, młodego, osiągającego znaczne sukcesy pianisty i kompozytora, jest nakłonienie słuchacza do kontemplacji i refleksji. Sprzyja temu pianistyczna dojrzałość artysty, który dysponuje nie tylko doskonałą techniką, ale też umiejętnością kreowania różnorodnych nastrojów.